روشهای تهاجم فرهنگی – اجتماعی غرب
۱) ایجاد انحراف اخلاقی – جنسی:
سالانه هزاران حلقه نوار و میلیونها قطعه عکس مستهجن از خارج کشور برای انحراف و آلوده ساختن جوانان به افغانستان سرازیر می شود .
۲) ترویج دادن اندیشه جدایی دین از سیاست:
مکتب سکولاریزم که معادل «دنیا گرایی» در فارسی و معلول «علمانیت» در عربی است معتقد است دین نباید در امور سیاست، تربیت و اخلاق جامعه دخالت داشته باشد و باید داخل معابد و روابط فردی برخی افراد با خدا محدود شود.
۳) حرکت در پوشش تفکر علمی:
آنها برای اینکه به فرهنگ خود اعتبار و ارزش ببخشند آن را به عنوان تفکر علمی و علم گرایی معرفی میکنند.
۴) ترویج آزادیخواهی به شکل غربی:
منادیان تهاجم فرهنگی ـ اخلاقی غرب، با بهره برداری از کمبودها و نارسائیها و عقده ها بویژه در میان نسل جوان آنان را وادار میکنند که خواستار آزادی به معنای بی بند و باری شوند .ولی همچون «ژاندارک» باید گفت : «ای آزادی چه جنایتها که زیر نام تو انجام نمی شود».
۵) پوشش نیرومند رسانه ای بر کشور های شرقی:
در این راستا صرف هزینه های گزاف، برای ساختن و ارسال ماهواره های نیرومند مخابراتی برای پوشش قوی رادیو تلویزیونی بر نیمکره شرقی جلب توجه می کند .
۶) تهاجم بر مقدسات بوسیله خود فروختگان:
استعمار غربی می کوشد، افراد بی ریشه ای را از میان خود شرقیان خریداری کند و در دامان خود پرورش دهد. آنگاه توسط همین افراد و از زبان آنها بر فرهنگ، دین و تمدن شرق بتازد و خود در پس پرده از آنها حمایت کند. سلمان رشدی نمونه ای از این شیوه است .
۷) استفاده از صنعت توریسم:
برخی از افراد با مسافرت به کشورهای غربی، از خود غربیان در بی بند و باری و فساد از خود غربیها سبقت می گیرند.
۸) تهاجم فرهنگی به نام نوگرایی و تجدد:
یکی دیگر از روشهایی که مهاجمان فرهنگی برای نفوذ به افکار مسلمانان بر گزیده اند مساله تجدد و نوگرایی است. جنبش نوگرایی بر پایه اعطای حداقل علوم و تکنولوژی به جهان اسلام و حداکثر بهره برداری در جهت نشر فلسفه ها و مظاهر فرهنگ غربی و مکتب های ویرانگر مانند نسبیت اخلاقی و ناسیونالیسم و... بنا نهاده شده است(۱۲)